Dağ ile yeksan olmuş şehirde
Tarihle harmanlanmış insanlar yaşıyor sessizce.
Bu şehirde evdeki bir sincap kafeste.
Camdan sızan güneşe bakıyor her gündoğumunda.
Bir zamanlar hür olduğu günleri anımsıyor,
İçi burkuluyor ama nafile,kafeste birkere.
rahat etsin diye yapılan koca kafes dar geliyor.
Fındık,fıstığında tadı yok.

Derken...birgün kafesin kapısı açılıyor kazara
Gözleri ışıldamaya başlıyor önce.
Kalbi deli gibi atıyor.işte fırsat!ne duruyorsun
Atıyor kendini açık pencereden dışarı.
Asfalta tutunamayıp kırılan tırnakları
Umurunda bile değil ki.
Telefon direkleri,elektrik telleri derken
Çıkıyor bir zamanlar hür olduğu dağlara
Ne kaçış ne büyük çabadır bu.
Soluk soluğa.paniğin verdiği,
özgürlüğün sevdiği yılmayan hırsla.
Ne parçalanan tırnaklarından sızan kan,
nede almakta zorlandığı nefesti derdi.
Özgürdü artık,yaşasın hürriyet!
Gördügü ilk ağaca tırmandı.zarif ti,naifti olmadı.
İkinci ağaca tırmandı.çok büyük ve tırnaklarını acıtıyordu
Üçüncü ağaca çıktı.önu istemeyecek kadar küstahtı.
Dördüncü ağaca çıktı.dalları yardımcı yaprakları berbattı.
Yuva yapacak birde kovuk vardı.

Güneş batıyor ufuktan yavaşça,
Yorgunluğunun farkına vardı usulca.
Bir denemeye daha fırsat yoktu.
Tırnaklarıysa fena sızlıyordu.
Dişiliğinin verdiği güdüyle
Yuva yaptı kovuğu bu tuhaf dürtüyle.
Kuyruğunu yastık mısali kıvırıp,
Başını üzerine koydu.üşümüyordu.
Şehri aydınlatan ışıklara uzaktan bakıyordu nihayet.
Maziyi ve kaçışını düşünüyordu
Yavaş yavaş dalarken tatlı uykusuna.

Abartılmış Sevdalar

bazen öyle bir an gelir ki abartılmış sevdanızın gerçekle yüzleşmesini yaşarsınız sizi çok sevdiğini sandığınız ses geçiştirmek için bir seni seviyorum kondurur yüreciğinize en kimsesiz en ilgiye aç halinizde halbuki içten bir canım kaç seni seviyorum eder değil mi yalnız hissedersiniz kendinizi sığınmaK istersiniz delice sarılmak ağlamak sonra da gülmek ışık açıktır ama etraf karanlık gelir yazdır ama nedense soğuktur hava durumu bozuktur gönül yaylarında kar yağar abartılmış sevgilerinize birden kim seviyor ulan bu dünyada beni gerçekten diye haykırmak ister yürek değil mi Annem dersiniz buruk sesinizle ama yok o da nafile zaten o sayılmaz ki işte bazen böle gelir bazen düzelir ama kanarsınız yine abartılmış sevgilerinize kimsesizliğin hikayesidir işte bu yanlış bir yerdeyim dedirtten hikaye herkes bilir herkes yaşar bu hikayeyi tıpkı benim şu an yaşadığım gibi insanoğlu olmaktan gelir bu hikaye en az abartılmış sevgileriniz kadar abartılmıştır biraz eksik çoğu fazla !

Acılarına Kefen Giydirdim

Dal dal kuruduğuma aldırma... Sen Islak gözbebeklerime bakıp ağlama... Sen Gözlerinde yaşamaya yemin ettim Acılarına kefenin beyazını giydirdim Yanan dudaklarına ıslak bulutları değdirdim Yaz ortasında üşürsem kederlenme .sen Kaldırımda dizlerimin üzerine yığılırsam üzülme..sen Gözlerinde nefes almaya yemin ettim Gülüşlerini yarınlarımda umut bildim Karanlık geceye bir kalemde gözlerini çizdim Kahverengi gözlerini bulundurmasın acıyla keder Yüreğine baharın esintilerini doldursun kader Sensiz gökkuşağını kelebeklerin sırtına giydirdim Bir gülüşünle ömrüme " ömürler" ekledim Toprağında dört mevsim çiçekler filizlensin Gözbebeğinden al yanağına hiç gözyaşı süzülmesin Gözlerinle hayata umutla bakmaya yemin ettim.

Aç perdelerini gökyüzüme

Efsunlu saatlerde sıcaklığı vardı ellerinin, Ben seni seçtim sevgilim, Matemi olmayan bir bedenden, Aşkına aşkımı katarak geçtim, Gördüm ellerinde hüzün, Bir tutam sevda ile gülen yüzün vardı, Çocukluğun vardı,çocukluğum gibi, O masumluğun bana hep yüreğini anlatırdı, Ve ben özledim seni durmadan sevgilim, Yokluğuna yağan her yağmurda kendimi, Aşkına karışan sensizlik bildim, Durduğum yerde ıslanıyor şimdi gözlerim, Ben seni seçtim sevgilim,ki sen, Hasret çeken gecelerimde yüreğime bir büyüsün, Aç perdelerini aşk'ın,kaldır gökyüzünü, Seni sevdiğimi koskoca bir şehir görsün, Ve duy ama inanma, Ne dostunu dost,ne düşmanını düşman bilir bu dünya, Aşkla başlar hayat,aşkla biter her düşen gibi sevdaya, Ben seni sevdim sevgilim,seni seçtim, Ve yazacak aşkı olmayan bir şair gibi değil, Yüreğim bilerek başladım şiirlerce seni anlatmaya, Suskunluğu tanımazsın sen benim bildiğim,bu yüzden, Sen kalacaksın hayatım boyunca değer verdiğim.....

Acemi Aşık

ikimiz de acemi birer aşıktık o zamanlar sen yollarda eski bir aşka ağlıyordun bense kendimi usta zannediyordum bu işlerde yağmur gibi akıp giden yıllardan geriye ne kaldığını bilmiyordum seni tanıyana dek ama farkındaydım yinede ne zaman seninle olsam tanıdık bir kus cıvıltısıyla uyanıyordum her sabah şimdi ise kırılgan mektuplar yazıyorum hangi adrese göndereceğimi bile bilmeden namımın olsun ben sende ülkemi sevdim hüzün dolu yağmurlarla tasan boynu bükük nehirleri ben sende yolları sevdim dallarına hiç bir kusun kopmaya bile yanaşmadığı ağaçlarla kaplı yolları ikimizde acemi birer asıktık o zamanlar ve çoğu zaman ne yapacağımızı bile bilmeden serseri dolaşırdık sokaklarda!!!...

Acemi Şair

Acemi bir şairin Mısralarına ağır geliyor Sana olan sevgiyi tanımlayabilmek Sen Balta girmemiş bir orman bakireliği Sen Hiç söylenmemiş bir sözdün Sevgimi Anlatabilme çabalarımda Oysa Seni sevmek Ellerimi açıp boşluğa Rüzgarı kucaklayabilmek gibi Tenimde hafif bir ürperti ile Seni sevmek Bir uçurumun kıyısında Aşağı atlamak ve atlamamak Arasında kalınan Kararsız bir an gibi Öleceğini bile bile Seni sevmek Sadece sevmek fiili ile Oynanan bir kelime oyunu değil Seni sevmek Seni hissedebilmektir Bir gece yarısı ansızın Yatağından fırlamak Sen kötü rüyalarda koşarken Alnımda teninin ter damlaları ile Seni sevmek Seninle yaşamaktır Acıyı da tatlıyı da Gözyaşların Gözyaşım gibi Dudağımda tuzlu bir damla iken Seni sevmek Bir mezar taşına bakabilmektir Soğuk bir toprak üzerinde Üstünde ismin yazan İçinde ben yatan Yani Seni sevmek Aldığın her nefeste ben Verdiğim her nefeste Sen olabilmektir Seni sevmek seni yaşamak demektir

Açık Dilekçe
	Görmediğim bir bambaşka durum var Sizin şehrin kızlarında savcı bey Yaklaşanı ta yürekten vururlar Kan kokuyor gözlerinde savcı bey Gayeleri gönül kırmak dal gibi Bakışları çifte favül bal gibi Ülkeler fethetmiş bir kral gibi Gurur dolu pozlarında savcı bey Kaş yaparken, göz çıkarır elleri; Çok silahtan tesirlidir dilleri Hayret ettim, bir tuhaf ki halleri Poyraz eser yüzlerinde savcı bey Derviş olup çıktım tığsız, tebersiz İlk görüşte avladılar habersiz Pişirdiler beni tuzsuz, bibersiz Kebap oldum közlerinde savcı bey Bölüştüler gönlüm ile aklımı Davacıyım, ara benim hakkımı... Bir yol göster, haklı mıyım, haksız mı? Yorulmayın izlerinde savcı bey.

Acılara İnat

Tüm acılara inat Güneşe köprü kurdum Islak gözbebeklerini yüreğimde kurutmak için Yıldızlara merdiven uzattım Karanlık gecende gözlerinde umut olmak için Yel değirmeni oldum sisli sabahlarda Acılarını yüreğimde öğütüp gülüşlerini görmek için. Söz verdik yarınımıza, yenilmemeliydik katmerleşmiş acılarımıza Kalbimizde gözyaşı ve keder olmuş müptela Nasırlanmış yarınlarımız sanki ezayla cefa İstemem onca sırtımda yük varken neşeyle sefa Bin derdime bir gülüşün yeter oysa. Hadi aç gözlerini hasta yatağında Söz vermiştin bana ve hatırlasana Ben toprak sen ise sevda tohumu Yarınlarımıza ektik ölümsüz sevdayı ve umudu Pes etmeyecektin sinsi acılarımıza Zincirleri kırıp Güneşli sabahlarda elele koşacaktık yarınlarımıza Senle ben çok şey istemedik oysa Geçmişteki acılarımızı kalbimizde unutmak Gözyaşlarına inat delice sevdayı yaşamak. Ağlama sen sevdiceğim; Ben yaşadığın ve yaşayacağın tüm acıları Kıl çuvallarına yükleyip geceden sabaha Sırtımda taşıyıp Güneşli sabahlarda avuçlarımda umutlar bıraktım yatağına Tüm acılara inat Yaşayacağımız güzel yarınlarımız varken Beni sevdanın yetimliğini yaşatma Hadi; aç gözlerini Tut ellerimi delice sarıl bana... Gözyaşlarına inat Küçük mutluluklarında sev beni.

Acı sevda

Seni her bitirişimde Nefesim kesiliyor Sen tükendikçe bende Gözlerim karanlıklara bakıyor Gidişinin mevsiminde Ortalık yaz bende kış başlıyor Sen gelsen bile Ben dönmem Sen sevmeye karar versen bile Ben bu yüreği bir daha kanatmam Senin gelişini düşündükçe Sevda beni çarmığa geriyor Bu aşkı kimseye söyleyemesem de Her bakan anlıyor Sen gelsen bile Ben dönmem Ben yaramı çok kanattım Canımı çok yaktım Sevdam acıdıkça ben ağladıkça Sen bittin İşte asıl gidiş bu Ben senden yavaş,yavaş gidiyorum Geri dönmemek üzere Sen gelsen yada gelmeyi düşünsen bile Bu acıların bedeli Sensizliğin bensizliği.